Cherreads

Chapter 16 - ทางแยกในเงาจันทร์

กลางค่ำคืน แสงจันทร์เต็มดวงส่องผ่านม่านโปร่งของตำหนักเจียงซินหลัว

หญิงสาวยืนอยู่ลำพัง ปลายนิ้วแตะเบา ๆ บนแผนที่วังหลวงที่ถูกซ่อนไว้ในลิ้นชักลับของโต๊ะเขียนหนังสือ

“เจ้าเคยรู้ไหม…ว่าทุกทางเดินในวังหลวง ล้วนไม่ใช่ทางที่วางมาเพื่อให้คนเดินอย่างอิสระ”

“แต่เพื่อให้ ‘ใครบางคน’ เฝ้ามองการเคลื่อนไหวของเจ้าได้ทุกฝีก้าว”

เสียงทุ้มเบาดังขึ้นจากเงาด้านหลัง

เป็น ไป๋หรง — ทูตเงาจากแคว้นเจี้ยนหรง ผู้ทำหน้าที่เป็นสายลับคู่มือของเจียงซินหลัว

“เจ้ากำลังลังเลแล้วสินะ…ซินหลัว”

“เจ้ามองหาหลักฐานเพื่อ ‘ยืนยันความผิดของเซียนหลัน’ หรือ ‘ยืนยันความบริสุทธิ์ของนาง’ กันแน่?”

เจียงซินหลัวเงียบไปครู่หนึ่ง

เงาจันทร์สะท้อนดวงหน้าเยือกเย็นของนางซ้อนกับภาพมารดาในความทรงจำ

ภาพของหญิงผู้บอกว่านางควร “สงบ ยิ้ม และแทงเข็มในเวลาเดียวกัน”

“ข้ากำลังมองหาสิ่งที่ ‘ความจริงไม่ต้องขออนุญาตให้ใครยอมรับ’”

“เพราะหากสิ่งที่เราสืบทอดมา ล้วนแต่เป็นเงาเงื่อนไขจากคนที่ยังมีลมหายใจ ข้าก็ไม่ต่างจากหุ่นเชิด”

เช้าวันถัดมา

เจียงซินหลัวแวะมาหาตำหนักฮวาหลานอย่างไม่เป็นทางการ

เซียนหลันนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้จันทน์ ชงชาเงียบ ๆ

บ่าวรับใช้รู้มารยาทดี พอรับแขกแล้วก็หลบออกไปทันที

“ข้าได้ยินว่าเจ้าค้นพบบันทึกของแม่เจ้า…”

“ข้าอยากรู้ว่า ข้า…จะขออ่านได้หรือไม่”

เซียนหลันเงยหน้า

ไม่แปลกใจที่เจียงซินหลัวเอ่ยตรงขนาดนี้

นางมองอีกฝ่ายนานก่อนตอบอย่างเรียบ

“หากท่านอ่านแล้ว…จะเชื่อหรือไม่?”

เจียงซินหลัวยิ้มบาง ๆ

“เชื่อหรือไม่ อาจไม่สำคัญเท่า…การรู้ว่า ข้าเริ่มตั้งคำถามกับสิ่งที่ข้าเคย ‘ไม่กล้าถาม’ เสียที”

เซียนหลันส่งห่อผ้าเล็ก ๆ ให้

ข้างในมีเศษจดหมายครึ่งฉบับที่ถูกฉีก บางบรรทัดแทบอ่านไม่ออก

แต่ชื่อของ “จ้าวซืออัน” ขุนนางฝ่ายกลางที่ล่วงลับไปแล้ว กลับถูกเขียนไว้ชัดเจน พร้อมคำว่า “ขอขอบคุณที่ช่วยปกป้องบุตรข้า”

เจียงซินหลัวอ่านแล้วนิ่ง

“ท่านแน่ใจหรือว่าจดหมายนั้นเป็นของมารดาท่าน?”

“ข้าไม่แน่ใจ”

เซียนหลันตอบเรียบ

“แต่ข้าแน่ใจว่า คนที่กลบเรื่องนี้…ไม่ได้สนใจความจริงเลยแม้แต่น้อย”

ในคืนนั้น

เจียงซินหลัวกลับตำหนักแล้วหยิบ “สมุดบันทึกข่าวกรอง” ที่เธอเก็บมาตั้งแต่เด็กขึ้นมาเปิดอีกครั้ง

หน้าเก่าเล่าว่า “พระชายาอี้เฟยมีพฤติกรรมใกล้ชิดกับขุนนางชาย” และ “หลีกเลี่ยงการเข้าพบฮ่องเต้ช่วงท้ายชีวิต”

แต่เมื่อเธอค้นข้อมูลใหม่ พบว่าช่วงเวลานั้น…มารดาของเซียนหลัน “ถูกจำกัดการพบใครโดยตรง” ตามคำสั่งของวังใน

“งั้นแปลว่าที่หลีกเลี่ยง…เพราะไม่มีสิทธิ์จะพบต่างหาก?”

“และการไม่ปรากฏตัว…ก็เพราะถูกสั่งให้เงียบ?”

ใจเธอเริ่มสั่น

สายตาเคยเย็นเฉียบ เริ่มมีความแคลงใจเจืออยู่

ตัดภาพกลับมาที่ตำหนักของเซียนหลัน

เวินอี้เฉินเข้ามารายงานเบา ๆ ว่า

“ขุนนางที่เคยอยู่ใกล้พระชายาอี้เฟยหลายคน กำลังถูกจับตา”

“รวมถึงข้าราชการที่อาจมีส่วนช่วยซ่อนจดหมายในวันนั้น”

เซียนหลันยกมือแตะริมถ้วยชา

“ดี…ปล่อยให้พวกเขาเริ่มสั่นกลัวก่อน ข้าจะยังไม่ลงมือ”

“เพราะศัตรูที่ตกใจ มักเผยไพ่ในมือก่อนเวลาเสมอ”

เจียงซินหลัวกลับไปยืนหน้ากระจกทองเหลือง

เธอถอดปิ่นทองคำรูปพยัคฆ์ที่พกติดมาจากแคว้นเจี้ยนหรง วางลงเบา ๆ บนโต๊ะ

“หากข้าจะหักหลังสิ่งที่เคยเชื่อ…”

“ข้าก็อยากให้เป็นเพราะความจริง ไม่ใช่เพราะความรัก”

เสียงจันทร์เงียบ

แต่ใจของเจียงซินหลัวเริ่มเปลี่ยนไปอย่างช้า ๆ และมั่นคง

-------------------------------------------

ในอีกฝากกลางดึกของคืนนั้น

ณ ศาลากลางสระบัวในตำหนักรัชทายาท

เฟิงอวี้หานนั่งเงียบอยู่เพียงลำพัง

เบื้องหน้าคือกาน้ำชาที่ยังอุ่น แสงจันทร์ทอดเงาบนโต๊ะไม้

และปลายนิ้วของเขาก็กำลังลูบเบา ๆ บนพัดไม้จันทน์ที่เขาเพิ่งได้คืนมา

เป็นพัดเล่มเดียวกับที่เขาเคยมอบให้นางเมื่อครั้งยังเด็ก

และเพิ่งเห็นอีกครั้ง…ในมือของเซียนหลัน

เสียงฝีเท้าหนึ่งดังขึ้นข้างหลัง

เวินอี้เฉินเดินเข้ามาแล้วโค้งเล็กน้อย

“ฝ่าบาท…ท่านแน่ใจหรือ ว่าการถอนหมั้นกับตระกูลซูจะไม่ส่งผลต่อความมั่นคงกับแคว้นหนานเยียน?”

เฟิงอวี้หานไม่ตอบทันที

เขาเพียงรินชาใส่ถ้วย แล้วยกขึ้นจิบอย่างสงบ ก่อนพูดเสียงเบา

“ตระกูลซูไม่ได้แข็งแรงเหมือนเมื่อสิบปีก่อน…”

“การแต่งกับซูเมิ่งอวี่ มีแต่จะให้ข้า ‘ติดหนี้บุญคุณ’ โดยไม่จำเป็น”

“ในสงครามของบัลลังก์ หนี้…คือโซ่ตรวนที่รัดคอ”

เวินอี้เฉินพยักหน้าช้า ๆ

แต่ดวงตายังมองเฟิงอวี้หานไม่วาง

“แล้วเหตุผลส่วนตัวเล่า…ท่านแน่ใจหรือว่าไม่มี?”

เฟิงอวี้หานหัวเราะเบา ๆ

เป็นรอยยิ้มที่หายากนักจากเขา

“เมื่อก่อน ข้ามองเซียนหลันเป็นเพียงหญิงผู้ถูกลืม”

“แต่ตอนนี้ ข้ารู้แล้วว่าหญิงผู้นั้น…เป็นคนที่หากไม่ระวังสายตา จะเผลอ ‘มองซ้ำ’ อยู่เรื่อยไป”

เงาของพัดสะท้อนบนโต๊ะ

รอยยิ้มของเฟิงอวี้หานจางลงเล็กน้อย ก่อนเอ่ยช้า ๆ

“ข้าถอนหมั้น…เพื่อไม่ให้ชื่อข้าผูกกับใครโดยไม่มีใจ”

“แต่ข้าก็ถอนเพื่อให้ตัวข้า…มีสิทธิ์เลือกใครบางคนในแบบที่ข้าไม่เคยมีสิทธิ์เลือกมาก่อน”

More Chapters