English Version:
As soon as he answered, the capable secretary reported his work results. Teeradon had to let out a big sigh when he heard what the young man said.
"It's not in the directory. It's not an employee's motorcycle."
"Then whose is it?" Teeradon pressed.
"Um, this will take me some time to investigate." Toey answered. "But why do you want to know?"
"Never mind." Teeradon spoke curtly, then continued giving orders. "Toey, check if anyone new has started working in IT. Male, good-looking, recent graduate."
"No one," Toey replied immediately.
"You searched pretty fast," Teeradon needled.
"The most recent hire is thirty-plus, short and fat, somewhat bald, and married. If a handsome young man started working here, there's no way I wouldn't know." Toey laughed softly before making a shocked sound. "Oh no, don't tell me you're going to dip your pen in the company ink when you can't get actors."
"That mouth of yours. I should fire you. Someone like Teeradon will never lack for guys." Teeradon sounded stern.
"Khun Teeradon, the meeting's over. When will you be back at the office? You have an appointment at 11." Toey changed the subject with a straight face.
"Five more minutes. Don't time me." Teeradon hung up without waiting for his secretary's usual protests.
After finishing lunch and working until 3 PM, Teeradon recalled his own order for that "computer technician" to come see him after finishing work. The handsome, sharp face kept floating around, bothering him all afternoon. But he'd completely forgotten about the motorcycle racer until he stood up to stretch by the window and looked down below.
Where did it go? The motorcycle's gone. I completely forgot. If I'd known, I should have told security to detain him.
And why didn't that handsome computer technician come report to me?
But wait, Toey said IT doesn't have any good-looking new employees. The most recent one is short and fat as he said.
Teeradon walked straight to the door. The moment he opened it, Toey turned sharply, mouth opening to ask something. Teeradon immediately raised his hand to stop him.
"Don't ask. And don't follow."
"I won't ask, but I'll tell you. Four o'clock sharp, appointment with Mr. von Bergis. After that, the Chula students, then Mr. Kumiyama this evening. Dinner with Chevron. After that, you can go out with your beloved singer boy wherever you want."
"Why do we have to schedule so many appointments in one day?" Teeradon complained.
"This appointment was moved from last week because you said you weren't available. You had to go out with—"
"No, no, no more sarcasm." Teeradon stopped him. "Cancel the Chula students. And why do I have to have dinner with Chevron? What does that have to do with us? They sell oil, we sell alcohol."
"Building relationships. You'll have to ask marketing about that one." Toey shrugged. "But you can't cancel the Chula students. They've been postponed two or three times already. Poor kids are doing research. I'm also a Chula alum—have some sympathy."
"And Mr. Kawa-whatever..."
"Kumiyama," Toey corrected. "That one can't be cancelled either because..."
"Because what?" Teeradon asked immediately, knowing his secretary was deliberately leaving the sentence unfinished to make him pay attention.
"Because it's a huge, massive, enormous multi-million order."
Teeradon sighed and walked away quickly, hearing only his never-tiring secretary's voice floating after him. Now he needed to see why that computer technician hadn't come to report to him.
Or maybe he's still not finished working. What has he been doing from 9 AM until 3 PM?
Teeradon stopped at the spot where he'd almost been hit by the falling wrench, then continued following the steel rails overhead as his guide. When he'd walked far enough to nearly reach the back of the building, he saw two people standing and smoking.
"Who gave permission to smoke on company grounds?" Teeradon made an issue of it. A thin, dark-skinned young man and another chubby, fair-skinned one looked startled and quickly threw their cigarettes to the ground.
"I'm the company president. Who are you two?" Teeradon's voice and expression were stern.
"Er, we, I, er, are computer technicians," the dark-skinned young man stammered.
"Fixing what?"
"Running network cables, sir." the other technician answered for his friend.
"The one who climbed up to run cables up there, right?" Teeradon pointed up to the steel rails where this morning he'd seen the good-looking "monkey" hanging and carelessly dropping the wrench that nearly hit his head.
Both young technicians nodded. Teeradon then asked if they worked for the company, but both said they were outside contractors hired to do the work.
"Working since this morning?" Teeradon tried to connect this to the handsome young man from the morning.
"No, we came at noon. This morning the head engineer was here, sir."
Head engineer. That must be him. He seemed well-educated, not clumsy like these two kids.
"The one with big eyes, fair complexion, thick eyebrows, prominent nose, red lips—is that him?"
Both computer technicians nodded. One of them said, "Khun Wittawin, head engineer. He owns the company too. He's coming again tomorrow."
Hmm, that's good then. His name is Wittawin? Company owner, no less. No wonder he dared to deliberately disobey my order to come see me.
I wonder what would happen if I cancelled the contract and changed to a new company...
Today's meeting was extremely tense. After it ended, Teeradon walked to the back of the company building, finding a quiet corner to smoke before his competent secretary could call to check on him. Normally, he hardly smoked unless he was annoyed or stressed to the breaking point.
Cigarette finished, Teeradon called Puri, a young actor who'd become attached to him. They chatted pleasantly until he felt better, then walked back to the office, intending to return and "deal with" the owner of that daredevil motorcycle once and for all.
The handsome CEO took a shortcut under one of the buildings, pulling out his phone to search for the number of Wasin, a young singer who'd just won The Shining Star 7 competition, which his company had major-sponsored. Wasin had met him at the congratulatory party for winners and had become his "new toy" for a week now.
Teeradon was about to lift the phone to his ear when he suddenly froze in shock. A large wrench had fallen, missing his head by mere inches. He looked up in annoyance and was momentarily stunned.
A good-looking young man sat on the steel rail—which he assumed was electrical wiring—looking down at him. His right arm hung from another steel rail, and he extended his other pale hand downward, asking him to pass up the wrench.
Hmm. A handsome little monkey.
"Do you know you almost hit my head?" Teeradon frowned.
"Sorry, but I knew it wouldn't hit you. Otherwise, I would have heard screaming by now. Could you pass me the wrench?"
"What are you fixing?" Teeradon asked curtly.
"Computer," the voice answered briefly.
"What's a computer doing up there?" Teeradon sighed, knowing he'd encountered a "troublemaker."
Is this an IT technician? Do we have employees this good-looking? Sharp eyes, thick eyebrows, prominent nose, red lips. Tell me he's an actor in disguise filming a movie and I'd believe it. Most importantly, mmm... nice ass.
"I'm fixing the network system. The optical cable and switcher are having problems. The server can't find the IP, so I had to climb up here." The voice from above explained slowly. "Could you pass me the wrench?"
Teeradon fell silent because he didn't understand what the young man said. He bent down to pick up the wrench from the ground and handed it up.
"Could you boost me up a bit?"
Great. Now he's giving me orders. Does he know who I am?
"When did you start working here? Are you from IT or maintenance?" Teeradon asked, then felt puzzled because when he looked closely, he could see this computer technician wasn't wearing the technician uniform like other employees he'd seen.
"This morning. I've been working for exactly one hour and thirty minutes. No more, no less."
"When you finish working, come see me. Third floor, front building. Ask for Toey, the company's head secretary." Teeradon boosted him up, handed over the wrench, then walked away as his phone rang.
He didn't need to answer to know who it was—he'd set a specific ringtone for the "head secretary's" number, who always called him immediately after meetings ended.
Thai Version:
การประชุมวันนี้เคร่งเครียดมาก หลังเลิกประชุมธีรดนย์เดินไปหลังบริษัท หามุมเงียบเพื่อสูบบุหรี่ก่อนที่เลขานุการตัวดีจะโทรศัพท์ตาม ปกติเขาแทบไม่สูบบุหรี่ นอกจากจะเกิดอาการเซ็งหรือเครียดจนถึงขีดสุด
บุหรี่หมดมวน ธีรดนย์โทรหาภูริ ดาราหนุ่มวัยรุ่นที่มาติดพันเขา คุยเล่นสนุกๆ จนสบายใจขึ้นแล้วจึงเดินกลับออฟฟิส ตั้งใจจะกลับไป 'จัดการ' เจ้าของสิงห์มอเตอร์ไซด์ขาซิ่งคันนั้นให้จบเรื่องไป
ประธานบริษัทหนุ่มรูปหล่อใช้ทางลัดผ่านใต้อาคารหลังหนึ่ง มือล้วงโทรศัพท์ขึ้นมากดหาหมายเลขของวศิณ นักร้องหนุ่มที่เพิ่งชนะการประกวด The Shining Star 7 ซึ่งบริษัทเขาเป็นสปอนเซอร์ใหญ่ วศิณพบกับเขาในงานเลี้ยงแสดงความยินดีซึ่งจัดให้แก่ผู้ได้รับรางวัลและกลายมาเป็น 'เด็กใหม่' ของเขาได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว
ธีรดนย์กำลังจะยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูแต่ก็พลันชะงักด้วยความตกใจเพราะจู่ๆ ก็มีประแจขนาดใหญ่ตกลงมาเฉียดศีรษะเขาไปเพียงนิดเดียว ผู้บริหารบริษัทหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองด้วยความขุ่นเคืองแล้วอึ้งไปชั่วขณะ ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งนั่งอยู่บนรางเหล็กซึ่งเขาคิดว่าน่าจะเป็นรางสายไฟกำลังมองลงมา แขนขวาห้อยอยู่กับรางเหล็กอีกราง และยื่นมือขาวๆ อีกข้างลงมาแล้วขอให้เขาส่งประแจให้
...ฮึ ลิงน้อยรูปหล่อ...
"รู้ไหมเกือบโดนหัวผม" ธีรดนย์ขมวดคิ้ว
"ขอโทษครับ แต่รู้ครับว่าไม่โดน เพราะไม่งั้นคงได้ยินเสียงร้องลั่นไปแล้ว ช่วยส่งประแจให้หน่อยครับ"
"ซ่อมอะไร" ธีรดนย์ถามเสียงห้วน
"คอมพิวเตอร์" เสียงนั้นตอบสั้นๆ
"คอมพิวเตอร์อะไรไปอยู่บนนั้น" ธีรดนย์ถอนหายใจเพราะรู้ว่าเจอคน 'กวน' เข้าให้แล้ว
...ช่างแผนกคอมพิวเตอร์หรือนี่ มีพนักงานหน้าตาดีขนาดนี้ด้วยหรือ ตาคม คิ้วเข้ม จมูกโด่ง ปากแดง บอกว่าเป็นดาราแอบปลอมตัวเข้ามาถ่ายหนังเขาก็จะเชื่อ ที่สำคัญ อืม ก้นสวย...
"ผมซ่อมระบบเน็ตเวิร์ค สายออฟติคอลกับสวิชเชอร์มีปัญหา เซิฟเวอร์หาไอพีไม่เจอก็เลยต้องปีนขึ้นมาอยู่บนนี้" เสียงคนที่อยู่ข้างบนอธิบายเนิบนาบ "ช่วยส่งประแจให้ด้วยครับ"
ธีรดนย์เงียบเพราะไม่เข้าใจสิ่งที่ชายหนุ่มพูดสักคำ จึงก้มลงหยิบประแจที่วางอยู่บนพื้นแล้วยื่นส่งให้
"เขย่งเท้าหน่อยสิครับ"
...แน่ะ ยังมาสั่งอีก นี่รู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นใคร...
"มาทำงานตั้งแต่เมื่อไหร่ อยู่แผนกคอมพิวเตอร์หรือแผนกช่าง" ธีรดนย์ถาม แล้วก็รู้สึกสงสัยเพราะเมื่อมองชัดๆ ก็เห็นว่าช่างคอมพิวเตอร์คนนี้ไม่ได้แต่งชุดช่างอย่างที่เขาเห็นพนักงานคนอื่นๆ แต่งกัน
"เมื่อเช้าครับ เพิ่งทำงานได้หนึ่งชั่วโมงกับอีกสามสิบนาทีพอดีๆ ไม่ขาดไม่เกิน"
"ทำงานเสร็จแล้วไปเจอผมด้วย ชั้นสาม ตึกหน้าสุด ถามหาคุณเต้ย เลขาใหญ่ประจำบริษัท" ธีรดนย์เขย่งเท้า ยื่นประแจให้ช่างหนุ่มคนนั้นแล้วเดินจากไปเพราะเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ไม่ต้องรับก็รู้ว่าเป็นใครเพราะเขากำหนดเสียงเรียกเข้าเฉพาะสำหรับหมายเลขของ 'เลขาใหญ่' ซึ่งมักจะโทรศัพท์ตามเขาทันทีที่การประชุมเสร็จสิ้น
ทันทีที่รับสาย เลขานุการคนเก่งก็รายงานผลการปฏิบัติงานให้ฟัง ธีรดนย์ต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อได้ยินสิ่งที่ชายหนุ่มพูด
"ไม่มีในสารบบครับ ไม่ใช่รถพนักงาน"
"แล้วรถใคร" ธีรดนย์เปรย
"เอ่อ อันนี้ต้องใช้เวลาให้เต้ยสืบหน่อย" เต้ยตอบ "แต่ว่าคุณจะอยากรู้ไปทำไมครับ"
"ช่างเถอะ" ธีรดนย์พูดเสียงห้วนแล้วสั่งงานต่อ "คุณเต้ย หาดูให้หน่อยสิว่าแผนกคอมพิวเตอร์มีใครมาทำงานใหม่หรือเปล่า ผู้ชาย หน้าตาดี เด็กจบใหม่"
"ไม่มีครับ" เต้ยตอบทันที
"หาเร็วจังเลยนะ" ธีรดนย์เหน็บแนม
"คนล่าสุดที่เข้ามาทำงานอายุสามสิบอัพ อ้วนเตี้ยหัวค่อนข้างล้านแต่งงานแล้ว ถ้ามีหนุ่มหล่อเข้ามาทำงาน ไม่มีวันที่เต้ยจะไม่รู้" เต้ยหัวเราะเบาๆ ก่อนจะทำเสียงตกใจ "อ๊ะๆ อย่าบอกนะว่าสมภารจะกินไก่วัดช่วงหาดารากินไม่ได้"
"ปากหรือนั่น เดี๋ยวก็ไล่ออกซะเลย คนอย่างธีรดนย์หรือจะขาดอาหาร" ธีรดนย์ทำเสียงดุ
"คุณธีรดนย์ครับ ประชุมเสร็จแล้ว จะกลับถึงออฟฟิสเมื่อไหร่ มีนัดตอน 11 โมงนะครับ" เต้ยเปลี่ยนเรื่องหน้าตาเฉย
"อีกห้านาที ไม่ต้องจับเวลานะ" ธีรดนย์พูดเสร็จก็วางสายโดยไม่รอให้เลขานุการทักท้วงเช่นเคย
แม้จะรับประทานอาหารกลางวันเสร็จและทำงานล่วงไปจนถึงเวลาบ่ายสามโมง ธีรดนย์ก็ยังไม่ลืมคำสั่งของตัวเองที่สั่งให้ 'ช่างคอมพิวเตอร์' คนนั้นขึ้นมาหาหลังทำงานเสร็จ ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มยังลอยไปลอยมากวนใจเขาอยู่ตลอดบ่าย แต่เรื่องของมอเตอร์ไซด์นักซิ่งคนนั้นเขาลืมไปแล้ว จนกระทั่งลุกขึ้นยืนไปบิดเอวอยู่ใกล้หน้าต่างแล้วมองลงไปด้านล่างจึงนึกขึ้นได้
...หายไปไหนแล้ว มอเตอร์ไซด์หายไป ลืมไปเสียสนิท รู้อย่างนี้น่าจะบอกให้ยามกักตัวเอาไว้...
...แล้วนี่ช่างคอมพิวเตอร์หน้าหล่อทำไมไม่มารายงานตัวกับเขาอีก...
...เอ แต่ว่าเต้ยบอกว่าแผนกคอมพิวเตอร์ไม่มีพนักงานใหม่หน้าตาดีนี่นา คนล่าสุดก็อ้วนเตี้ยตามที่บอก...
ธีรดนย์เดินตรงไปที่ประตู ทันทีที่เปิดออกไป เต้ยก็หันขวับ กำลังอ้าปากจะถาม ธีรดนย์จึงรับยกมือขึ้นห้าม
"อย่าถาม และไม่ต้องตามด้วย"
"ไม่ถามครับ แต่เล่าให้ฟัง บ่ายสี่โมงตรง มีนัดกับ Mr. von Bergis นะครับ จากนั้นนิสิตจุฬา แล้วก็ Mr. Kumiyama ตอนค่ำ ทานข้าวกับ Chevron เสร็จแล้วจะไปเที่ยวกับนักร้องน้องรักที่ไหนก็ได้"
"ทำไมต้องนัดอะไรมากมายกันวันเดียวด้วย" ธีรดนย์โวยวาย
"นัดนี้ย้ายมาจากอาทิตย์ที่แล้วนะครับ เพราะคุณบอกว่าไม่ว่าง ต้องไปเที่ยวกับ..."
"อย่าๆ ไม่ต้องมาเหน็บแนมกันอีก" ธีรดนย์ห้าม "ยกเลิกเด็กจุฬา แล้วทำไมผมต้องไปทานข้าวกับ Chevron มาเกี่ยวอะไรกับเรา เขาขายน้ำมัน เราขายเหล้า"
"เชื่อมความสัมพันธ์ อันนี้ต้องไปถามมารเก็ตติ้ง" เต้ยยักไหล่ "แต่นิสิตจุฬายกเลิกไม่ได้นะครับ นี่เลื่อนเด็กมาตั้งสองสามครั้งแล้ว สงสารเด็กกำลังทำวิจัย ผมก็ศิษย์เก่าจุฬา เห็นใจกันหน่อยเถอะ"
"แล้วมิสเตอร์คาวาซากิ..."
"คูมิยาม่า" เต้ยแก้ให้ถูก "นั่นก็ยกเลิกไม่ได้เหมือนกัน เพราะ..."
"เพราะอะไร" ธีรดนย์ถามทันที รู้ว่าเลขานุการจงใจทิ้งท้ายไม่จบประโยคเพราะอยากให้เขาตั้งใจฟัง
"เพราะออเดอร์ใหญ่มากมายมหาศาลล้านแปด"
ธีรดนย์ถอนหายใจแล้วเดินหนีไปโดยเร็ว ได้ยินแต่เสียงเลขานุการผู้ไม่เคยเหนื่อยที่จะพูดลอยตามหลังมา ตอนนี้เขาต้องไปดูสักหน่อยว่า ทำไมช่างคอมพิวเตอร์คนนั้นไม่มารายงานตัวกับเขาเสียที
...หรือว่ายังทำงานไม่เสร็จ ทำอะไรตั้งแต่เก้าโมงเช้าจนถึงบ่ายสามโมง...
ธีรดนย์เดินมาหยุดอยู่ที่จุดที่ตัวเองเกือบจะโดนประแจตกใส่หัว แล้วเดินไปเรื่อยๆ โดยมีรางเหล็กเหนือศีรษะเป็นตัวชี้ทาง เมื่อเดินมาไกลพอสมควรจนเกือบจะถึงด้านหลังของอาคาร จึงเห็นว่ามีคนสองคนกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่
"ใครให้สูบบุหรี่ในบริเวณตึก" ธีรดนย์เอาเรื่อง เด็กหนุ่มร่างผอมผิวคล้ำกับอีกคนอ้วนผิวขาวทำท่าอึกอักแล้วรีบทิ้งบุหรี่ลงกับพื้น
"ผมเป็นประธานบริษัท เธอสองคนเป็นใคร" ธีรดนย์เสียงดุ หน้าดุ
"เอ่อ เรา ผม เอ่อ เป็นช่างคอมครับ" เด็กหนุ่มผิวคล้ำละล่ำละลัก
"ซ่อมอะไร"
"เดินสายเน็ตเวิร์คครับผม" ช่างอีกคนตอบแทนเพื่อน
"ที่ปีนขึ้นไปเดินสายบนนั้นใช่หรือเปล่า" ธีรดนย์ชี้ขึ้นไปบนรางเหล็กที่เมื่อเช้าเขาเห็น 'ลิง' หน้าตาดีห้อยตัวอยู่ข้างบนและไม่ระวังจนทำประแจหล่นเกือบตกใส่หัว
ช่างหน้าอ่อนทั้งสองคนพยักหน้า ธีรดนย์จึงถามว่าทำงานที่บริษัทใช่หรือไม่แต่ทั้งสองบอกว่าเป็นช่างจากข้างนอกได้รับการว่าจ้างเข้ามาทำงาน
"ทำตั้งแต่เมื่อเช้าเลยหรือ" ธีรดนย์พยายามโยงเข้ากับชายหนุ่มหน้าหล่อคนเมื่อเช้า
"เปล่าครับ พวกผมเพิ่มมาตอนเที่ยง ตอนเช้าวิศวกรใหญ่เป็นคนมา"
...วิศวกรใหญ่ น่าจะใช่ ท่าทางมีการศึกษาสูง ไม่ดูเงอะงะเหมือนเด็กสองคนนี้...
"คนที่ตาโตๆ หน้าขาวๆ คิ้วเข้มๆ จมูกโด่งๆ ปากแดงๆ ใช่หรือเปล่า"
ช่างคอมพิวเตอร์ทั้งสองพยักหน้า คนหนึ่งพูดขึ้นว่า "คุณวิธวินท์ วิศวกรใหญ่ เป็นเจ้าของบริษัทด้วยครับ พรุ่งนี้ก็มาอีก"
...อืม งั้นดีแล้ว ชื่อวิธวินท์หรือ เจ้าของบริษัทเสียด้วย มิน่า กล้าจงใจขัดคำสั่งเขาที่ให้ไปพบ...
...จะเป็นยังไงนะ หากเขายกเลิกว่าจ้างการทำงาน เปลี่ยนบริษัทใหม่...